Nieuws

Verlening Jan Doorenbospenning aan Bert de Graaff

Nooit eerder verscheen in de Jungfraupost zo’n uitvoerig verhaal over welk onderwerp dan ook als van Bert de Graaff. Daarom heeft de jury hem voorgedragen voor de toekenning van de Jan Doorenbosprijs 2019.

In negen afleveringen heeft deze auteur op systematische wijze alles behandeld wat te vertellen valt over het onderwerp Pro Juventute 1938 – 1942, en zelfs meer.

Bij de ontvangst van de eerste aflevering bekroop ons het gevoel “Dit is veel te uitvoerig en moet worden ingekort.” Bert was het daar wel mee eens en merkte op “Dat kan ik dan beter in een apart artikel nog eens behandelen.” Dit inkorten van enkele pagina’s tekst heeft uiteindelijk geresulteerd in nog acht afleveringen. Wij hebben nooit meer aan Bert gevraagd een aflevering in te korten!

Het is vooral de wijze waarop hij ons meeneemt in het verhaal. Met enige regelmaat gaat zijn fantasie met hem op de loop, maar ook met u en ons, juryleden. Feiten en fictie lopen door elkaar heen. Nooit storend, altijd boeiend. Toch voeren de feiten, op één hoofdstuk met zeer geloofwaardige fictie na, steeds de boventoon.

In Jungfraupost nr. 156 valt in het hoofdstuk de dans van de zalige geesten op pagina 21, waar Guido Essig mijmert over het boek die-Essig-Sammlung, te lezen: “Bert de Graaff had dat eigenlijk moeten krijgen want hij heeft toch een indrukwekkend boek geschreven.”

Nu herinnert u zich wellicht dat het op de dag van die gedenkwaardige bijeenkomst op de Wildstrubel  behoorlijk mistig was. Essig zag wel veel tekst maar door de mist zag hij niet dat het acht losse afleveringen waren en dus geen boek. Nu is ons ter ore gekomen dat Bert die geest natuurlijk te vriend wilde houden en hem niet onrustig wilde laten dwalen. Daarom heeft hij onze binder gevraagd die afleveringen samen te voegen tot, jawel, een indrukwekkend boek van bij elkaar zo’n 160 pagina’s.

Ook de wijze waarop Bert de studie heeft aangepakt, is indrukwekkend. Hij bezocht en onderzocht de nodige archieven in binnen- en buitenland. En als ik het goed begrepen heb is het een soort teamwork geweest. Want Tanja, zijn vrouw, ging overal mee naar toe en zocht soms actief mee in wat Bert hoopte te vinden. Hij bezocht ook de drukkerijen of wat daarvan over was, zoals een belangrijke functionaris van de drukkerij Hélio Courvoisier. Maar ook de spelonken van Joh. Enschedé en Zonen in Haarlem. Hij verdiepte zich in klederdrachten en verenigingen op dit gebied en bracht ook hier bezoeken aan. Kortom, kosten noch moeiten zijn gespaard voor deze fascinatie. Dat hij maar snel een nieuwe Zwitsers-filatelistische fascinatie mag vinden! 

Utrecht, 14 december 2019 

Joke Dekker, Wim Jacobi, Frank Molenaar

NB Op het moment van toekenning was Bert ziek. De penning is hem na zijn herstel thuis uitgereikt.